MISبچه

مست باده عشق باشید سرخ سرخ

Thursday, July 27, 2006

شعری از شاملو

قصه مردی که لب نداشت
يه مردی بود حسين‌قلي
چشاش سيا لُپاش گُلي
غُصه و قرض و تب نداشت
اما واسه خنده لب نداشت. ــ
خنده‌ی بي‌لب کي ديده؟
مهتاب ِ بي‌شب کي ديده؟
لب که نباشه خنده نيس
پَر نباشه پرنده نيس.
□شبای دراز ِ بي‌سحر
حسين‌قلي نِشِس پکر
تو رختخوابش دمرو
تا بوق ِ سگ اوهواوهو.
تموم ِ دنيا جَم شدن
هِي راس شدن هِي خم شدن
فرمايشا طبق طبق
همه‌گي به دورش وَقّ و وقّ
بستن به نافش چپ و راس
جوشونده‌ی ملاپيناس
دَم‌اش دادن جوون و يیر
نصيحتای بي‌نظير
«ــ حسين‌قلي غصه‌خورَک
خنده نداری به درک!
خنده که شادی نمي‌شه
عيش ِ دومادی نمي‌شه
.خنده‌ی لب پِشک ِ خَره
خنده‌ی دل تاج ِ سره،
خنده‌ی لب خاک و گِله
خنده‌ی اصلي به دِله

بفیه اش رو هم اینجا بخونین

Comments: Post a Comment
ایمیل

گالری عکس






سایتهای خبری


روز آنلاین
شرق آنلاین
آفتاب یزد
حیات نو
ایران امروز
بازتاب
امروز
ایران
B.B.C
جام جم
ایرنا
ایسنا
ایلنا
ایتنا
رادیو آلمان
رادیو فرانسه
رادیو فردا
ایران خبر

سایتهای ادبی


دیوان اشعار
احمد شاملو
سهراب سپهری
فریدون مشیری
فروغ فرخزاد
سخن
پندار
هفتان
شعر
باران
هارمونیک
سیما فیلم
ایران فیلم
سینما
30نما

لینک های دوستان



مطالب اخیر